Niemcy nie zakładali asymilacji ludności polskiej. Ich plan polegał na utrzymywaniu Polaków w biedzie i pozbawieniu wszelkich praw. Bardzo ważnym punktem było ograniczenie dzietności wśród Polaków.

„Spędzenie płodu musi być na pozostałym obszarze Polski niekaralne. Środki służące do spędzania płodu i środki zapobiegawcze mogą być w każdej formie publicznie oferowane, przy czym nie może to pociągać za sobą jakichkolwiek policyjnych konsekwencji. Homoseksualizm należy uznać za niekaralny. Przeciwko instytucjom i osobom, które trudnią się zawodowo spędzaniem płodu, nie powinny być wszczynane policyjne dochodzenia. Rasowo-higienicznych zarządzeń w żadnym razie nie należy popierać.”

W obozach koncentracyjnych prowadzono doświadczenia mające na celu pozbawianie płodności za pomocą promieni rentgenowskich. Niemcy chcieli wykorzystać tę metodę do pozbawiania możliwości rozrodczych nieświadomych niczego ludzi. Nie wprowadzili jej jednak ze względu na zbyt duże skutki uboczne wywołane dużymi dawkami promieniowania.

Naziści specjalnie na roboty do Niemiec najpierw wysyłali mężatki i żonatych mężczyzn. „Przez to bowiem rozrywa się rodziny, co spowoduje, przy dłuższym tam zatrudnieniu, wydatne zmniejszenie liczby urodzeń.”

Polskich obywateli do posiadania dzieci zniechęcać miały koszty oraz propagowanie konsumpcjonistycznego sposobu życia. Pomagać w tym miały ogólnodostępne środki zapobiegawcze. „Przemysł produkujący tego rodzaju środki musi zostać specjalnie stworzony. Nie może być karalne zachwalanie i rozpowszechnianie środków zapobiegawczych ani też spędzenie płodu. Należy też w pełni popierać powstawanie zakładów dla spędzania płodu.”

Wykorzystane archiwalne fragmenty dokumentów pochodzą z opracowania zawartego w „Zeszytach Oświęcimskich” nr 2 (1958), s. 43–50, publikowanych przez Wydawnictwo Państwowego Muzeum w Oświęcimiu.