W propozycji opublikowanej w czerwcu 2018 roku Komisja Europejska wystąpiła z pierwszym unijnym programem przeznaczonym dla projektów badawczych i rozwojowych w sferze obrony. Budżet programu wynosi 13 mld EUR na lata 2021-2027. Fundusz zapewni finansowanie wspomagające państwa członkowskie w lepszym łączeniu zasobów w zakresie zamówień publicznych i finansowaniu inwestycji transgranicznych w interoperacyjną technologię obronną.

W toku negocjacji przyjęty został szereg poprawek prof. Krasnodębskiego. Obejmują one m.in.: rozszerzanie współpracy pomiędzy przedsiębiorstwami w całej UE, bonusy za włączenie we współpracę MŚP i przedsiębiorstw typu midcaps, umożliwienie udziału przedsiębiorstwom ulokowanym w państwach członkowskich UE, ale kontrolowanym przez struktury z zaprzyjaźnionych państw trzecich, przy jednoczesnym wyłączeniu udziału w Fundusz podmiotów kontrolowanych przez państwa trzecie objęte sankcjami UE.

„Zmieniający się kontekst geopolityczny sprawia, że państwa członkowskie Unii Europejskiej widzą potrzebę zacieśniania współpracy w zakresie wspólnego bezpieczeństwa. W debacie publicznej coraz częściej pojawiają się chociażby takie pojęcia, jak „autonomia strategiczna” Europy lub „armia europejska”. Nie należy jednak zapominać, że na obecnym etapie są to idee, pojęcia jeszcze bardzo teoretyczne, a ich realizacja jest bardzo odległa. Europejskie bezpieczeństwo wciąż zależy w głównej mierze od członkostwa państw UE w NATO, a europejskie inicjatywy w zakresie polityki bezpieczeństwa i obrony mogą stanowić jego uzupełnienie, nie zaś je zastąpić” - mówił prof. Krasnodębski.

„Powinniśmy działać tak, by to uzupełnienie stawało się coraz bardziej znaczące. Należy myśleć o tym, jak zmniejszyć uzależnienie państw członkowskich od importu spoza Unii oraz zwiększyć konkurencyjność europejskiego przemysłu obronnego w skali światowej” - dodał.