OŚWIADCZENIE

W związku z pojawieniem się oraz podawaniem przez inne media nieprawdziwych informacji, które znalazły się w artykule pt. ”Władza wywłaszczy tysiące rodzin?” oraz „Komisja Wywłaszczeniowa”, opublikowanym w Dzienniku Gazecie Prawnej w dniu 02 stycznia 2018r. oświadczamy:

1. 1.     Zdanie: „Jeśli ktoś kupił mieszkanie w bloku stojącym na zreprywatyzowanym niezgodnie z prawem gruncie zostanie go pozbawiony. Nawet jeśli o tym nie wiedział, a lokal nabył np. od dewelopera” – jest całkowicie nieprawdziwe. Nie toczą się żadne prace legislacyjne w tym przedmiocie, a w dotychczasowych działaniach Komisja chroniła nabywców lokali kupionych w dobrej wierze.

1. 2.     Nie jest prawdą, że Komisja dokonuje lub będzie dokonywać wywłaszczenia nieruchomości.

Komisja w swoich rozstrzygnięciach zmierza do odwrócenia negatywnych skutków jakie powstały w wyniku wydania decyzji reprywatyzacyjnych z naruszeniem prawa. Mechanizmy przewidziane w ustawie i projekcie nie są wywłaszczeniem w rozumieniu art. 21 ust. 2 Konstytucji RP.

1. Wbrew tezom zamieszczonym w artykułach wniosek w wpis do ksiąg wieczystych Komisja może złożyć dopiero po stwierdzeniu, że nie doszło do powstania nieodwracalnych skutków prawnych.

Nabycie nieruchomości w dobrej wierze przesądza, że Komisja nie może wnioskować o zmiany w księdze wieczystej nieruchomości. Znajduje to odzwierciedlenie w dotychczasowych decyzjach Komisji. Tym samym interes osób nabywających nieruchomości w dobrej wierze pozostaje bezpieczny.

1. 4.     Nie jest prawdą, że każdy nabywca może zostać pozbawiony swojej własności.

W przypadku, gdy decyzja reprywatyzacyjna wywołała nieodwracalne skutki prawne, Komisja stwierdza wydanie tej decyzji z naruszeniem prawa na podstawie art. 29 ust.1 pkt 4  Ustawy i wskazuje okoliczności, z powodu których nie można jej uchylić. W takim przypadku Komisja może nałożyć obowiązek zwrotu równowartości nienależnego świadczenia na osobę na rzecz, której wydano decyzję reprywatyzacyjną. Ustawa chroni nabywców w dobrej wierze. Znajduje to odzwierciedlenie w dotychczasowych decyzjach Komisji.

1. 5.     Nie jest prawdą, że wpis w księdze wieczystej po nowelizacji będzie dokonywany automatycznie.

W ustawie, zarówno przed, jak i po nowelizacji, wpis w księdze wieczystej może nastąpić dopiero w efekcie postępowania wieczystoksięgowego, po złożeniu przez Komisję wniosku o wpis wraz z ostateczną decyzją Komisji, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 2, 3 lub 3a oraz ust. 3 znowelizowanej ustawy. Nie dzieje się to automatycznie z chwilą kiedy decyzja Komisji staje się ostateczna. Zarówno wpisy konstytutywne, jak i deklaratoryjne stanowią orzeczenie sądu wieczystoksięgowego wydane na podstawie przedłożonych dokumentów i podlegają  zaskarżeniu w trybie przepisów regulujących postępowanie cywilne.

1. 6.     Nie jest prawdą, że dopiero znowelizowana ustawa wyłącza stosowanie art. 10 u.k.w.i.h.

Art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. od początku swojego obowiązywania wyłączył stosowanie art. 10 u.k.w.i.h.

Znowelizowany art. 40 rozszerza jedynie podstawy wpisu w księdze wieczystej, co stanowi konsekwencję zmiany zakresu właściwości rzeczowej Komisji.

1. 7.     Nie jest prawdą, że nabywców nie będzie chroniła zasada rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych.

Komisja w toku postępowania będzie badała dobrą i złą wiarę nabywców zreprywatyzowanych nieruchomości, kierując się przesłankami zawartymi w definicji złej wiary, ujętymi w znowelizowanym art. 41a ust. 3.

1. 8.     Nie jest prawdą, że działania reprywatyzacyjne mogą nie wyczerpywać znamion „celu publicznego”.

Działania reprywatyzacyjne oczywiście wyczerpują cel publiczny. Ocena regulacji ustawy i projektu ustawy w świetle art. 21 ust. 2 Konstytucji RP jest nieuzasadniona na podstawie definicji pojęcia „wywłaszczenie” w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego.