Dokładnie 74 lata temu dowódca plutonu egzekucyjnego z KBW zabił strzałem w głowę Danutę Siedzikównę, ps. "Inka", niespełna 18-letnią łączniczkę i sanitariuszkę 5. Wileńskiej Brygady AK. Wraz z nią został rozstrzelany Feliks Selmanowicz ps. "Zagończyk", przedwojenny żołnierz zawodowy, uczestnik kampanii wrześniowej.

W dniu obchodów 74. rocznicy tej zbrodni, w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku zaprezentowano fragmenty butów zamordowanej „Inki”. W wydarzeniu uczestniczyli m.in. dyrektor placówki dr Karol Nawrocki, dyrektor Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL dr Jacek Pawłowicz oraz dyrektor gdańskiego oddziału prof. Mirosław Golon.

- Inka to połączenie kobiecości, wrażliwości z ogromnym hartem fucha, który dzisiaj zawstydziłby wielu mocnych i silnych mężczyzn. Niewielka, delikatna kobieta, ale kiedy stanęła przed plutonem egzekucyjnym, do celujących w jej kierunku siepaczy reprezentujących komunistyczną władzę wykrzyknęła: „Niech żyje Polska!”. Obok niej, te same słowa wykrzyknął Feliks Selmanowicz, na którego skierowano cały ogień. Do Inki nikt nie odważył się strzelić. Została więc zabita z przyłożenia, gdy wykrzyknęła jeszcze: „Niech żyje Łupaszko!" - mówił podczas uroczystości dyrektor Muzeum II Wojny Światowej Karol Nawrocki.

Eksponat będzie prezentowany do 25 października.

- Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL zostało stworzone po to, aby upamiętnić bohaterów walczących o niepodległość ojczyzny po zakończeniu II wojny światowej. Pokazujemy historię „Inki”, „Zagończyka”, rotmistrza Witolda Pileckiego, czy generała Augusta Fieldorfa Nila - mówił szef placówki Jacek Pawłowicz.

W ocenie dyrektora gdańskiego oddziału IPN prof. Mirosława Golona, Muzeum II Wojny Światowej oraz Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL to dwa najważniejsze muzea XX wieku.