Armia Krajowa powstała na mocy rozkazu Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych generała Władysława Sikorskiego 14 lutego 1942 roku. Była następczynią Służby Zwycięstwu Polski i Związku Walki Zbrojnej.

Z czasem stała się największą armią podziemną w okupowanej Europie, przy czym należy podkreślić, że była armią ochotniczą. W roku 1944 jej liczebność sięgnęła ok. 400 tys.

Celem jej powstania było przygotowanie się do powstania narodowego. Przez lata swojego funkcjonowania, zbroiła się, szkoliła, prowadziła dywersję i wywiad.

Pierwszym jej dowódcą został generał Stefan Rowecki "Grot" – przedwojenny oficer, żołnierz I Brygady Legionów Polskich, uczestnik walk z bolszewikami, od pierwszych chwil po kapitulacji wrześniowej uczestnik konspiracji. Po jego aresztowaniu 30 czerwca 1943 roku zastąpił go na tej funkcji Tadeusz Komorowski ps. Bór. Ostatnim dowódcą był Leopold Okulicki "Niedźwiadek".

Armia Krajowa została rozwiązana 19 stycznia 1945 roku.