20 marca 1942 roku na ulicach Warszawy po raz pierwszy pojawił się znak Polski Walczącej, który stał się symbolem walki o niepodległość. Jego autorką była harcerka Szarych Szeregów Anna Smoleńska, zamordowana przez Niemców w obozie koncentracyjnym Auschwitz.
Symbol w kształcie kotwicy został wybrany spośród 27 propozycji zgłoszonych na konspiracyjny konkurs ogłoszony przez Komendę Główną Armii Krajowej. Znak łączy w sobie literę "P" jak Polska i "W" jak walka. Projekt Polski Walczącej stworzyła Anna Smoleńska, zamordowana w 1943 r. w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.
W 2014 r. Sejm uchwalił ustawę o ochronie znaku Polski Walczącej, który uznano za "symbol walki polskiego narodu z niemieckim agresorem i okupantem podczas II wojny światowej, stanowiący dobro ogólnonarodowe i podlegający ochronie należnej historycznej spuściźnie Rzeczypospolitej Polskiej".
Polskę Walczącą wykorzystują liczne organizacje patriotyczne i niepodległościowe. Od 2014 r. znak stał się również oznaką rozpoznawczą Jednostki Wojskowej Komandosów. Kotwica Polski Walczącej nawiązuje do trzech batalionów AK ("Parasol","Zośka" i "Miotła"), których działalność kontynuuje jednostka z Lublińca.
