Urodzony 27 stycznia 1948 roku w Lublinie występował w miejscowych klubach MKS, Spójnia i Budowlani oraz w Legii Warszawa. Dwukrotny uczestnik mistrzostw świata w szosowym wyścigu drużynowym (w 1969 – 4. miejsce, 1970 – 6.), trzykrotny uczestnik Wyścigu Pokoju (1969-71, w roku 1970 wygrał jeden z etapów).

Dwa razy w barwach Legii zdobywał drużynowe mistrzostwo Polski (1968 i 1969). W 1967 roku został przełajowym mistrzem kraju, a rok później wicemistrzem. W 1968 roku był brązowym medalistą na torze w indywidualnym długodystansowym (4 km) wyścigu na dochodzenie.

Otrzymał nominację na igrzyska olimpijskie w Monachium w 1972 roku, gdzie miał startować w wyścigu drużynowym na 100 km, ale przeziębił się i na arenie olimpijskiej nie wystąpił; był jedynie rezerwowym.

W klasyfikacji najlepszych polskich szosowców w latach świetności polskiego kolarstwa, w 1968 roku, Stec był dziewiąty, a rok później czwarty. W 1970 roku wygrał plebiscyt „Kuriera Lubelskiego” na 10 najlepszych i najpopularniejszych sportowców Lubelszczyzny. 5 stycznia 1973 roku, w drodze na zgrupowanie kadry w Zakopanem brał udział w wypadku drogowym na „zakręcie śmierci” w Skomielnej Białej, w którym zginął znakomity trener Henryk Łasak. Po tym zdarzeniu Stec zakończył sportową karierę.