- Jednym z najważniejszych zadań na początku naszej kadencji była realizacja interesów bezpieczeństwa, to m.i.n pozytywne decyzje szczytu NATO. Ja nie mogłem ogołocić placówek na wiele miesięcy, aby ten szczyt NATO nie odbył się np. z powodu braku komunikacji ze stolicami naszych partnerów. Ze względu na wagę tego szczytu musiałem, choć niekiedy z bólem serca, utrzymać ambasadorów mianowanych przed laty, aby pomogli zrealizować to najważniejsze zadanie. Następnie można było robić zmiany zgodnie z naszą linią polityki zagranicznej, ale tu natrafiamy na przewlekłe procedury. Najpierw trzeba znaleźć kandydata na ambasadora. To musi być osoba z pewnym dorobkiem, pewną wiedzą o świecie, to musi być osoba zaakceptowana przez środowiska polityczne, to musi być także kandydatura zaakceptowana przez państwo przyjmujące - powiedział wczoraj w TV Republika szef MSZ, Witold Waszczykowski.

Wczoraj szef MSZ wręczył nominacje Jolancie Róży Kozłowskiej, nowej ambasador RP w Austrii, Jackowi Gawryszewski, który stanie na czele ambasady polskiej w Santiago de Chile, oraz Leszkowi Białemu, który będzie szefował polskiej dyplomacji w Panamie. 

Jolanta Róża Kozłowska studiowała etnologię, muzykologię oraz najnowszą historię niemiecką w Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim, uzyskując tytuł magistra. W latach 1984-94 inicjowała wiele działań na rzecz polsko-niemieckiego porozumienia i wymiany młodzieży. Była współzałożycielką i prowadzącą ośrodek Deutsch-Polnisches Zentrum we Fryburgu. Pracę w administracji publicznej rozpoczęła w 1992 r. w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w Biurze Mniejszości Narodowych, gdzie zajmowała się sprawami mniejszości niemieckiej w Polsce. W 1994 r. rozpoczęła karierę w służbie zagranicznej jako wicekonsul, potem konsul ds. kultury w nowo powstałym Konsulacie Generalnym RP w Monachium. Po raz drugi pojechała do Bawarii w 1998 r. jako konsul generalny. Od 2009 r. kierowała Konsulatem RP w Kolonii. Po powrocie do Polski była doradcą ds. współpracy zagranicznej Marszałka Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie. W latach 2003–2008 była dyrektorem Biura Festiwalowego Kraków 2000 i Festiwalu Wielkanocnego Ludwiga van Beethovena w Krakowie i Warszawie oraz współpracowała z Instytutem Adama Mickiewicza. Jest także współzałożycielką i członkiem Stowarzyszenia im. Ludwiga van Beethovena, członkiem Instytutu Chrześcijańsko-Demokratycznego im. Ignacego Paderewskiego w Warszawie, członkiem Rady Programowej Fundacji im. ks. kardynała Adama Kozłowieckiego w Hucie Komorowskiej (woj. podkarpackie) oraz członkiem Rady Nadzorczej Fundacji im. Hieronima Dekutowskiego „Zapory” w Tarnobrzegu. Zna biegle język niemiecki i posługuje się językiem angielskim i rosyjskim.

Jacek Gawryszewski jest magistrem nauk politycznych (specjalizacja stosunki międzynarodowe). Ukończył podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1991-99 pracował w Urzędzie Ochrony Państwa. W latach 1999-2000 był III sekretarzem Ambasady RP w Tunisie, a następnie – w latach 2000-2005 – Ambasady RP w Bogocie. W latach 2005-2007 pracował w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Od 2007 do 2009 r. był I radcą w Ambasadzie RP w Meksyku, gdzie pełnił również funkcję chargé d’affaires, a następnie – w latach 2009-2013 – w Ambasadzie RP w Berlinie. Po powrocie do kraju ponownie pracował w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – za wybitne zasługi na rzecz przemian demokratycznych w Polsce (2011) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności za działalność w latach 1981-1989 w opozycji antykomunistycznej (2015). Zna język angielski i hiszpański.

Leszek Biały to absolwent iberystyki i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, doktor nauk humanistycznych. Od 1990 r. w MSZ. W latach 1990-94 był I sekretarzem Ambasady RP w Madrycie. Po powrocie do kraju pracował w Departamencie Europy MSZ. Od 1998 do 2003 r. ponownie pracował w Ambasadzie RP w Madrycie jako radca ds. kulturalnych, a następnie jako radca ds. politycznych. Od 2003 do 2008 r. był I radcą w Departamencie Promocji, a następnie w Departamencie Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej (2008-2013). Od 2013 r. był zastępcą dyrektora Instytutu Polskiego w Bukareszcie. Jest autorem powieści „Źródło Mamerkusa” i „Czarny huzar”. Zna język hiszpański i angielski.