13.12.2023 - 13.12.2024 - rok dewastacji państwa prawa przez ekipę Tuska
Na rocznicę powstania rządu koalicji 13 grudnia, Instytut Ordo Iuris sporządził materiał podsumowujący działania ekipy Tuska w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy.
Poniżej publikujemy główne tezy materiału pt. "Najważniejsze naruszenia praworządności i zasad demokracji przez rząd Donalda Tuska".
I. Bezprawne zmiany w mediach publicznych
a. Późnym wieczorem 19 grudnia 2023 r., zdominowany przez Koalicję 13 grudnia Sejm powziął uchwałę „w sprawie przywrócenia ładu prawnego oraz bezstronności i rzetelności mediów publicznych oraz Polskiej Agencji Prasowej”.
b. Następnego dnia do budynków Telewizji Polskiej, Polskiego Radia oraz Polskiej Agencji Prasowej wkroczyły osoby, które twierdziły, że są nowymi przewodniczącymi Rad Nadzorczych, w towarzystwie anonimowych osób, które prawdopodobnie były pracownikami prywatnych firm ochroniarskich.
c. Zmiany w mediach publicznych dokonały się w sposób bezprawny - naruszały kompetencje, które ustawowo zastrzeżone były dla Rady Mediów Narodowych.
d. 27 grudnia 2023 r. opublikowany został komunikat Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, podpułkownika Bartłomieja Sienkiewicza, w którym poinformował on o postawieniu w stan likwidacji spółek Telewizja Polska S.A., Polskie Radio S.A. oraz Polskiej Agencji Prasowej S.A.
e. W przypadku spółek publicznej radiofonii i telewizji nie ma możliwości postawienia ich w stan likwidacji bez wcześniejszych zmian ustawowych w przepisach o radiofonii i telewizji.
II. Zwalczanie niezawisłości sędziów
a. Minister Sprawiedliwości Adam Bodnar stosował naciski wobec wymiaru sprawiedliwości, podejmując próby odwoływania prezesów i wiceprezesów niektórych sądów, z naruszeniem obowiązujących przepisów,
b. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 16 października 2024 r. stwierdził, że możliwość odwołania prezesów i wiceprezesów sądów bez udziału Krajowej Rady Sądownictwa stanowi naruszenie konstytucyjnych gwarancji niezawisłości sędziów.
c. Działania Ministra Sprawiedliwości stanowią wyraźny przykład naruszenia zasady podziału władz i można je uznać za naciski polityczne, mające na celu zapewnienie spolegliwości wymiaru sprawiedliwości wobec działań rządu.
III. Kwestionowanie procedury wyboru sędziów do Krajowej Rady Sądownictwa
a. Obecny rząd i stojąca za nim większość sejmowa próbuje podważyć legalność funkcjonowania Krajowej Rady Sądownictwa i w konsekwencji ważności dokonywanych przy jej udziale od 2018 r. nominacji sędziowskich;
b. Pierwszym działaniem podjętym w tym celu była uchwała Sejmu z 20 grudnia 2023 r., w której kwestionowano zgodność z Konstytucją ówczesnego składu KRS i wzywano jej członków do „zaprzestania działalności”. Uchwała ta nie ma jednak żadnej mocy prawnej;
c. Kolejnym działaniem było wydanie 6 lutego 2024 r. przez Ministra Sprawiedliwości rozporządzenia, mającego na celu wykluczenie sędziów powołanych od 2018 r. z orzekania w niektórych sprawach. Rozporządzenie to zostało uznane za niezgodne z Konstytucją w wyroku TK z 16 maja b.r.;
d. 12 lipca 2024 r. Sejm uchwalił ustawę, która między innymi przewidywała przedwczesne skrócenie kadencji obecnej KRS oraz wykluczała sędziów, którzy zostali powołani od 2018 r., z możliwości kandydowania do nowo kształtowanej KRS. Prezydent Andrzej Duda skierował ustawę do Trybunału Konstytucyjnego;
e. 6 września 2024 r. Minister Sprawiedliwości zaprezentował propozycję rozwiązań, które między innymi obejmowałyby obowiązek składania „czynnego żalu” przez sędziów powołanych od 2018 r., którzy chcieliby pozostać na swoich stanowiskach. Propozycje te zostały skrytykowane m.in. przez stowarzyszenie „Iustitia” czy Komisję Wenecką.
IV. Spór o Trybunał Konstytucyjny
a. Jesienią 2015 r., Sejm VII kadencji wybrał 5 sędziów do TK na kadencje, które miały się zacząć podczas kolejnej kadencji Sejmu. W wypadku dwóch z tych Sędziów Trybunał Konstytucyjny wprost stwierdził, że podstawa prawna ich wyboru była sprzeczna z Konstytucją.
b. Obecny rząd stoi na stanowisku, że trzech z tych sędziów zostało wtedy wybranych w sposób prawidłowy, w związku z czym to skład TK ukształtowany przez Sejm VIII kadencji miałby być wadliwy, gdyż miałyby się w nim znajdować osoby wybrane na stanowiska, które zostały wcześniej obsadzone.
c. Od grudnia 2023 r. obecny rząd publikuje wyroki TK z adnotacją o udziale w składzie orzekającym osób nieuprawnionych. Adnotacje te są zamieszczane bez podstawy prawnej.
d. W marcu 2024 r. Sejm podjął uchwałę w sprawie usunięcia skutków kryzysu konstytucyjnego lat 2015-2023 w kontekście działalności Trybunału Konstytucyjnego, w której podważano skuteczność wszystkich działań TK. Od momentu jej podjęcia rząd, łamiąc Konstytucję, przestał w ogóle publikować w dzienniku ustaw orzeczenia TK, bez względu na skład orzekający w danej sprawie,
e. Również w marcu tego roku rząd przedstawił pakiet ustaw, przewidujących między innymi stwierdzenie nieważności około 100 wyroków TK oraz wygaszenie kadencji wszystkich sędziów TK. Rozwiązania te zostały jednak zdecydowanie skrytykowane przez m.in. Rzecznika Praw Obywatelskich czy Komisję Wenecką.
V. Przejęcie Prokuratury Krajowej
a. Rząd Donalda Tuska zdecydował się przejąć prokuraturę z pominięciem przepisów obowiązującej ustawy – Prawo o prokuraturze.
b. Rząd zignorował procedurę wymaganą do odwołania Prokuratora Krajowego w osobie Dariusza Barskiego, do której skutecznego przeprowadzenia niezbędne było uzyskanie pisemnej zgody Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
c. W miejsce Prokuratora Krajowego powołano nieznaną ustawie instytucję „p.o. prokuratora krajowego”, powierzając to stanowisko Jackowi Bilewiczowi.
d. Ostatecznie Prezes Rady Ministrów Donald Tusk powołał na Prokuratora Krajowego Dariusza Korneluka, bez uzyskania wymaganej prawem opinii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
VI. Wydanie bezprawnych „wytycznych” w sprawie maksymalnego rozszerzenia dostępu do aborcji w formie konferencji prasowej i publikacji na stronie internetowej
a. W Polsce obowiązuje generalny zakaz przerywania ciąży, a ustawa określa wyjątki od tej zasady. Jest to tzw. model ze wskazań, który wyklucza aborcję na życzenie kobiety.
b. W lipcu 2024 r. lewicowe partie podjęły próbę zmiany zalegalizowania aborcji na życzenie, jednak Sejm większością głosów nie przyjął ustawy.
c. Wobec braku powodzenia w Sejmie Minister Zdrowia bezprawnie „instruuje” lekarzy jak interpretować obowiązujące przepisy, aby prawnie zakazana aborcja na życzenie stała się faktem.
d. Działania Ministra Zdrowia naruszają szereg przepisów konstytucyjnych, przede wszystkim zasadę legalizmu.
VII. Wydanie przez Ministra Edukacji rozporządzenia dotyczącego organizacji religii w szkole bez wymaganej zgody kościołów i związków wyznaniowych
a. Działania minister edukacji Barbary Nowackiej od pierwszego dnia jej urzędowania ukierunkowane są między innymi na obniżenie renomy zajęć z religii i zniechęcenie uczniów do uczęszczania na te zajęcia.
b. Już w dniu zaprzysiężenia rządu minister Nowacka zapowiedziała ograniczenie o połowę liczby lekcji religii, niewliczanie oceny z religii do średniej i nieumieszczanie jej na świadectwie szkolnym czy umiejscowienie ich przed lub po zajęciach obowiązkowych. Ponadto minister podjęła próbę łączenia uczniów podczas lekcji religii w grupy międzyoddziałowe i międzyklasowe.
c. Minister Nowacka w obliczu niemożliwości doprowadzenia do porozumienia z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi zaczęła wprowadzać zmiany prawne bez dopełnienia tego konstytucyjnego wymogu.
d. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 27 listopada 2024 r. orzekł, że z powodu braku porozumienia z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 lipca jest w całości niekonstytucyjne.
VIII. Naruszenie konstytucyjnej wolności zgromadzeń i zrzeszania się wobec Marszu Niepodległości
a. Artykuł 57 Konstytucji RP gwarantuje każdemu wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich.
b. Działania polityków obozu sprawującego w Polsce władzę od 13 grudnia 2023 r., czyli przede wszystkim Adama Bodnara, Mariusza Frankowskiego, Tomasza Siemoniaka i Rafała Trzaskowskiego – czy to podejmowane osobiście, czy to przez podległych im funkcjonariuszy – przez długie miesiące zmierzały ku temu, by konstytucyjna wolność zgromadzeń została bezpodstawnie ograniczona wobec organizatorów i uczestników największej polskiej manifestacji patriotycznej XXI wieku, jaką jest Marsz Niepodległości.
c. Działania te były zbieżne z postulatami formułowanymi pod adresem Marszu przez Adama Bodnara w czasach, gdy pełnił jeszcze urząd Rzecznika Praw Obywatelskich.
d. Wolność zgromadzeń i wolność zrzeszania się w Polsce po 13 grudnia 2023 r. nie są gwarantowane domyślnie, jak wynikałoby to z Konstytucji, lecz wybiórczo, a podmioty, które ideowo nie zgadzają się z przedstawicielami obozu rządzącego, bywają zmuszane do podejmowania wielomiesięcznej walki w celu zagwarantowania sobie tych wolności.
IX. Niedopuszczalność uchylenia kontrasygnaty przez Prezesa Rady Ministrów
a. Złożenie przez Prezesa Rady Ministrów podpisu pod aktem urzędowym Prezydenta RP (kontrasygnata) jest czynnością, której skutków nie da się uchylić.
b. Bezpośrednim celem złożenia skargi na kontrasygnatę było wykreowanie pozornie legalnego uzasadnienia dla politycznych działań Donalda Tuska.
c. Pośrednim skutkiem miało być stworzenie wybiegu prawnego pozwalającego na obejście prawa i w efekcie umożliwienie każdorazowemu premierowi uchylenie własnej odpowiedzialności.
d. Rzekome uchylenie kontrasygnaty stanowiło przykład naruszenia przez Prezesa Rady Ministrów przepisów konstytucyjnych.
X. Stwierdzenie wygaśnięcia mandatów poselskich Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego pomimo ułaskawienia prezydenckiego
a. Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z 20 grudnia 2023 r. prawomocnie skazał na karę dwóch lat pozbawienia wolności za przestępstwa urzędnicze posłów Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego.
b. Sąd skazał Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego za czyny, za których popełnienie zostali ułaskawieni przez Prezydenta RP w 2015 r., po wyroku skazującym sądu I instancji.
c. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego art. 139 Konstytucji RP przyznaje Prezydentowi RP nielimitowane prawo łaski, umożliwiające mu wymazanie skutków skazania zarówno po wydaniu prawomocnego wyroku, jak i dopiero po wydaniu wyroku przez sąd I instancji.
d. Marszałek Sejmu przedwcześnie wydał postanowienia o stwierdzeniu wygaśnięcia mandatów Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego, mimo że w dniu ich wydania nie figurowali oni jako osoby skazane w Krajowym Rejestrze Karnym.
e. Marszałek Sejmu bezpodstawnie dezaktywował karty do głosowania Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego. Oba postanowienia Marszałka Sejmu o wygaszeniu mandatów poselskich zostały bowiem wcześniej uchylone przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN, co było równoznaczne z uznaniem, że Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego nie stracili mandatów poselskich.
XI. Podwójne naruszenie immunitetu posła opozycji Marcina Romanowskiego
a. Dnia 15 lipca 2024 r. poseł opozycji Marcin Romanowski został zatrzymany na polecenie prokuratora działającego z upoważnienia Adama Bodnara, ignorującego fakt, że poseł posiadał nie tylko immunitet jako parlamentarzysta (który został mu wcześniej uchylony), ale również osobny immunitet jako członek Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.
b. Minister Bodnar oświadczył, że „immunitety nie mogą zapewniać bezkarności”, ale dopiero 2 października Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy uchyliło immunitet posłowi Romanowskiemu, co oznacza, że wszelkie wcześniejsze działania rządu w jego sprawie były bezprawne.
c. Prokuratura otwarcie zapowiada także lekceważenie uchwały Sądu Najwyższego, który 27 września 2024 r. stwierdził, że Dariusz Korneluk, który podpisał wniosek o ściganie Romanowskiego, nie był w rzeczywistości Prokuratorem Krajowym, a zatem cała procedura przeprowadzona została z naruszeniem ustawy.
XII. Naruszenia związane z tymczasowym aresztowaniem księdza Michała Olszewskiego
a. W dniach od 26 marca do 24 października 2024 r. w areszcie tymczasowym przebywał, zatrzymany ksiądz Michał Olszewski – prezes fundacji „Profeto”, która otrzymała z rządowego Funduszu Sprawiedliwości kilkadziesiąt milionów złotych dofinansowania na budowę ośrodka dla osób pokrzywdzonych „Archipelag” w Warszawie.
b. Według relacji zarówno zatrzymanego, jak i jego obrońcy, kapłan wielokrotnie spotykał się z fatalnym traktowaniem ze strony służb – duchownemu komplikowano kontakt z adwokatem, bezzasadnie założono kajdanki, przez kilkadziesiąt godzin odmawiano jedzenia oraz utrudniano korzystanie z toalety.
c. Prokuratorzy Adama Bodnara usiłowali także bezprawnie pozbawić księdza Olszewskiego ustanowionego przez niego samego obrońcy – adwokata Krzysztofa Wąsowskiego – sugerując, że jest w tej sprawie świadkiem, a nie obrońcą.
d. Postępowanie służb podległych ministrowi sprawiedliwości Adamowi Bodnarowi i ministrowi spraw wewnętrznych i administracji Marcinowi Kierwińskiemu naruszało szereg gwarancji określonych w przepisach prawa powszechnie obowiązującego – Konstytucji, ustaw i umów międzynarodowych.
XIII. Nieuznawanie niewygodnych dla władzy wyroków
a. Członkowie rządu uznają bądź nie uznają orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego lub Sądu Najwyższego, w zależności od sytuacji.
b. Tego rodzaju praktyki godzą w wyrażone w Konstytucji RP zasady praworządności oraz podziału i równouprawnienia władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej.
c. Działania poszczególnych członków rządu można interpretować jako próbę podporządkowania sądownictwa interesom politycznym.
Źródło: Ordo Iuris
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.
Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.