"Rząd" ten był, można powiedzieć, "pełnoobsadowy". Brakowało w nim, co prawda ministra spraw zagranicznych oraz spraw wojskowych, ale był za to "minister" oświaty, a nawet "ambasador" GG w Berlinie.

Przyjrzyjmy się trochę resortowi edukacji, na czele którego stał niejaki Kajetan Mühlmann – austriacki historyk sztuki, polityk nazistowski, SS-Standartenführer. W 1939 roku Hermann Göring mianował go specjalnym pełnomocnikiem do spraw ochrony i zabezpieczania dzieł sztuki na zajętych terenach wschodnich. Był odpowiedzialny za grabież i wywożenie z terenu Generalnej Guberni dzieł sztuki oraz kultury, do tego swłaśnia prowadzała się jego rola "ministra". Wiele z zagrabionych przez niego dzieł nie udało się dotąd odzyskać. Czy upomni się o nie ekipa Tuska? Przestańmy żartować!

Dzięki swojemu wykształceniu Mühlmann był jednym z najbardziej efektywnych nazistowskich złodziei sztuki. W 1946 roku został opisany przez dziennikarza amerykańskiego „The Atlantic Monthly” Jamesa S. Plauta jako „najbardziej nieprzejednany nazista w grupie szabrowników przeznaczonych do amerykańskiego śledztwa w okresie letnim 1945 r.” Jonathan Petropoulos, historyk sztuki specjalizujący się w badaniu nazistowskich grabieży, nazwał go „jednym z największych grabieżców sztuki w historii ludzkiej cywilizacji”.

Wróćmy do organizacji "rządu" GG.

Początkowo na zajętych przez Wehrmacht terenach Polski władzę sprawował Zarząd Wojskowy Wehrmachtu. W jego ramach działała administracja cywilna i Zarząd Cywilny. Szefem Zarządu Cywilnego mianowano Hansa Franka. Na przełomie października i listopada 1939 został utworzony Urząd Generalnego Gubernatora, który w grudniu 1940 został przekształcony w „rząd Generalnego Gubernatorstwa”. Frank po mianowaniu na funkcję Generalnego Gubernatora mianował grupę swoich współpracowników. Pierwsze wydane obwieszczenie o sprawach personalnych z dnia 31 października 1939 jako zaczątek rządu Generalnego Gubernatorstwa wymieniało siedem osób:

Josefa Bühlera jako szefa generalnego urzędu,

Friedricha Wilhelma Krügera jako szefa Policji GG,

Otto Wächtera jako gubernatora dystryktu krakowskiego,

Friedricha Schmidta jako gubernatora dystryktu lubelskiego,

Karla Lascha jako gubernatora dystryktu radomskiego,

Ludwiga Fischera jako gubernatora dystryktu warszawskiego,

Wilhelma Heubera jako pełnomocnika Generalnego Gubernatora dla okupowanych polskich obszarów z siedzibą w Berlinie.

W skład rządu oprócz organów centralnych wchodziły ministerstwa – resortowe wydziały główne (przed grudniem 1940 zwane „wydziałami”) w liczbie 12:

I Spraw Wewnętrznych (niem. Hauptabteilung Innere Verwaltung)
II Skarbu (niem. Hauptabteilung Finanzen)
III Sprawiedliwości (niem. Hauptabteilung Justiz)
IV Gospodarki (niem. Hauptabteilung Wirtschaft)
V Wyżywienia (niem. Hauptabteilung Ernährung und Landwirtschaft)
VI Lasów (niem. Hauptabteilung Forsten)
VII Pracy (niem. Hauptabteilung Arbeit)
VIII Propagandy (niem. Hauptabteilung Propaganda)
IX Nauki i Oświaty (niem. Hauptabteilung Wissenshaft und Unterricht)
X Budownictwa (niem. Hauptabteilung Bauwesen)
XI Kolei (niem. Hauptabteilung Eisenbahn)
XII Poczty (niem. Hauptabteilung Post)

Personalnie rząd Generalnego Gubernatorstwa stanowili:

Generalny Gubernator: Hans Frank

sekretarz stanu:

październik 1939 – maj 1940 Arthur Seyss-Inquart
maj 1940 – 1945 Josef Bühler (sekretarz stanu – premier rządu Generalnego Gubernatorstwa)
Ernst Boepple (II sekretarz stanu)

kancelaria Generalnego Gubernatora:

listopad 1939 – luty 1943 Franz Keith

luty 1943 – 1945 Maximilian Meidinger

pełnomocnik Generalnego Gubernatora w Berlinie:
Wilhelm Heuber

sekretariat stanu ds. bezpieczeństwa (Staatssekretariat fuer das Sicherheitswesen)
październik 1939 – listopad 1943 Friedrich Wilhelm Krüger
listopad 1943 – 1945 Wilhelm Koppe

Główny Wydział Budownictwa:
luty 1940 – 1945 Theodor Bauder

Główny Wydział Finansów:
marzec 1940 – styczeń 1942 Alfred Spindler
styczeń 1942 – 1945 Hermann Senkowsky

Główny Wydział Gospodarki:
Richard Zetsche
Walter Emmerich

Główny Wydział Kolejnictwa:
listopad 1939 – luty 1940 Emil Beck
kwiecień 1941 – 1945 Adolf Gerteis

Główny Wydział Leśnictwa:
październik 1939 – 1945 Kurd Eissfeldt

Główny Wydział Nauki i Szkolnictwa:
Kajetan Mühlmann
Adolf Watzke
październik 1942 – 1945 Ludwig Eichholz

Główny Wydział Poczty:
Richard Lauxmann

Główny Wydział Pracy:
listopad 1939 – listopad 1942 Max Frauendorf
listopad 1942 – styczeń 1943 Alexander Rhetz
styczeń 1943 – 1945 Wilhelm Struve

Główny Wydział Propagandy:
Max du Prel – październik 1939 – lipiec 1940
Erich Schmidt – lipiec 1940 – kwiecień 1941
Wilhelm Ohlenbusch – kwiecień 1941 – 1945

Główny Wydział Spraw Wewnętrznych:
październik 1939 – wrzesień 1940 Friedrich Siebert
wrzesień 1940 – listopad 1940 Ernst Kundt
listopad 1940 – styczeń 1942 Eberhard Westerkamp
luty 1942 – styczeń 1943 Friedrich Siebert
styczeń 1943 – październik 1943 Ludwig Losacker
listopad 1943 – 1945 Harry Georg von Crausshaar

Główny Wydział Sprawiedliwości:
maj 1942 – 1945 Kurt Wille

Główny Wydział Wyżywienia i Rolnictwa:
październik 1939 – grudzień 1942 Hellmut Körner
grudzień 1942 – 1945 Karl Naumann

Główny Wydział Zdrowia:
maj 1940 – styczeń 1943 Jost Walbaum
styczeń 1943 – 1945 Heinrich Teitge.

Jak już wspomnieliśmy w składzie niemieckiego "rządu" w Polsce brakował szefów resortów obrony i spraw zagranicznych. Po "reformie" traktatów Unii Europejskiej takze nie będą oni w Polsce potrzebni, gdyż kwestie te przejdą w gestię UE, która pod rządami Berlina stanie się faktycznie IV Rzeszą.

W sumie, nic nowego.